Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Το κακό......'Αγχος.

 Είναι αυτή η λέξη..  Αυτή η τόσο μικρή λεξούλα που μπορεί να κάνει τόσα πολλά. Είναι η λέξη που λίγο θέλει ακόμα για να πάρει τα σκήπτρα της πιο πολυακουσμένης ελληνικής λέξης... Έλα τώρα που δεν καταλαβαίνεις.. Ναι, ναι για την λέξη "μαλάκας" μιλάω και όλα τα παράγωγά της..!
 Για εμένα προσωπικά ισχύει ήδη... Νομίζω πως η λέξη "'άγχος" μαζί με τον κολλητό της τον αναστεναγμό (γιατί αυτοί οι δύο πάνε παντού μαζί!) έχουν γίνει αγαπημένη μου φραστική συνήθεια! Αν και καμιά φορά κάνω το συνδιασμό και λέω "αυτό το μαλακισμένο άγχος τα κάνει όλα" (μαζί με τον αναστεναγμό) οπότε δεν αφήνω κανέναν παραπονεμένο!!! Αααα!! Όλα κι όλα!! 
 Και ενώ απλά το λες, αρχίζεις και το νιώθεις κιόλας... Δεν μένει μια απλή φράση. Όοοοχι! Το άγχος παίρνει κ μορφή.. Το έχω φανταστεί... Είναι ένα μικρό πέριεργο πλάσμα που φέρνει λίγο σε χοντρούλι και κακό ξοτικό αλλά είναι δυνατό!! Τουλάχιστον το δικό μου είναι δυνατό! Και έχει και αυτό το απαίσιο χρώμα.. Αυτό της μουστάρδας.. (Τώρα δεν είμαι σίγουρη για το δικό σου, το δικό μου σου λέω! Γιατί μπορει να βγαίνει και σε άλλα χρωματα!)
 Και τι κάνει λοιπόν? Μπαίνει μέσα σου σιγά σιγά και παίζει μαζί σου ένα ύπουλο παιχνίδι, γιατί είναι κακό! Το κάθε κακό-χοντρούλι και δυνατό ξωτικό κάνει τα δικά του... Εμένα συνήθως μου κλωτσάει το στομάχι, μου το σφίγγει... Και μετά έρχεται η δυσφορία και όλα τα υπόλοιπα!! Και όσο παίζει μαζί σου εσύ αρρωσταίνεις και ο κολλητός ο αναστεναγμός πάει και έρχεται και γίνεται ο χαμός!
Και δεν ξέρεις τι να κάνεις... Και μετά ακούς απο κάποιον να σου λέει "πρέπει να μετατρέψεις το κακό άγχος σε δημιουργικό"... Ωραία τα λες κύριε αλλά εγώ παλεύω με το ζόρι να το διώξω έστω λίγο πιο πέρα ώστε όταν παίζει να με ενοχλεί λιγότερο και εσύ θες να το μεταλλάξω σε κάτι άλλο?
 Και ποιός σου είπε κύριε ότι μπορώ με τέτοια ευκολία? Μα θα μας τρελάνεις? Και πώς μπορώ εγώ να του αλλάξω χρώμα και να το κάνω πράσινο ανοιχτό ή ροζ? Πώς μπορώ να το κάνω πιο όμορφο?
Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το αγνοείς έλπίζοντας πως κάποια μέρα θα βαρεθεί και θα φύγει... Ή έστω να φέρεις εσύ με τη θέληση σου, ένα άλλο πλασματάκι μέσα σου και να είστε δύο εναντίον ενός ώστε να χάσει και να φύγει... Τώρα τι πλασματάκι θέλεις, αποφάσισέ το εσύ...
 Το δικό μου είναι μια νεράιδα με λευκό φορεματάκι και λουλούδια στα μαλλιά την λένε Υπομονή και το αγαπημένο της βιβλίο, που το κουβαλάει πάντα μαζί της και το διαβάζει όπου και αν βρίσκεται, μιλάει για την πολυβραβευμένη μητέρα της, την Αισιοδοξία... 
  Ελπίζω πολύ σύντομα να έρθει και να ζήσει μέσα μου....
Μέχρι τότε κουράγιο.........!



1 σχόλιο: