Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Το κακό......'Αγχος.

 Είναι αυτή η λέξη..  Αυτή η τόσο μικρή λεξούλα που μπορεί να κάνει τόσα πολλά. Είναι η λέξη που λίγο θέλει ακόμα για να πάρει τα σκήπτρα της πιο πολυακουσμένης ελληνικής λέξης... Έλα τώρα που δεν καταλαβαίνεις.. Ναι, ναι για την λέξη "μαλάκας" μιλάω και όλα τα παράγωγά της..!
 Για εμένα προσωπικά ισχύει ήδη... Νομίζω πως η λέξη "'άγχος" μαζί με τον κολλητό της τον αναστεναγμό (γιατί αυτοί οι δύο πάνε παντού μαζί!) έχουν γίνει αγαπημένη μου φραστική συνήθεια! Αν και καμιά φορά κάνω το συνδιασμό και λέω "αυτό το μαλακισμένο άγχος τα κάνει όλα" (μαζί με τον αναστεναγμό) οπότε δεν αφήνω κανέναν παραπονεμένο!!! Αααα!! Όλα κι όλα!! 
 Και ενώ απλά το λες, αρχίζεις και το νιώθεις κιόλας... Δεν μένει μια απλή φράση. Όοοοχι! Το άγχος παίρνει κ μορφή.. Το έχω φανταστεί... Είναι ένα μικρό πέριεργο πλάσμα που φέρνει λίγο σε χοντρούλι και κακό ξοτικό αλλά είναι δυνατό!! Τουλάχιστον το δικό μου είναι δυνατό! Και έχει και αυτό το απαίσιο χρώμα.. Αυτό της μουστάρδας.. (Τώρα δεν είμαι σίγουρη για το δικό σου, το δικό μου σου λέω! Γιατί μπορει να βγαίνει και σε άλλα χρωματα!)
 Και τι κάνει λοιπόν? Μπαίνει μέσα σου σιγά σιγά και παίζει μαζί σου ένα ύπουλο παιχνίδι, γιατί είναι κακό! Το κάθε κακό-χοντρούλι και δυνατό ξωτικό κάνει τα δικά του... Εμένα συνήθως μου κλωτσάει το στομάχι, μου το σφίγγει... Και μετά έρχεται η δυσφορία και όλα τα υπόλοιπα!! Και όσο παίζει μαζί σου εσύ αρρωσταίνεις και ο κολλητός ο αναστεναγμός πάει και έρχεται και γίνεται ο χαμός!
Και δεν ξέρεις τι να κάνεις... Και μετά ακούς απο κάποιον να σου λέει "πρέπει να μετατρέψεις το κακό άγχος σε δημιουργικό"... Ωραία τα λες κύριε αλλά εγώ παλεύω με το ζόρι να το διώξω έστω λίγο πιο πέρα ώστε όταν παίζει να με ενοχλεί λιγότερο και εσύ θες να το μεταλλάξω σε κάτι άλλο?
 Και ποιός σου είπε κύριε ότι μπορώ με τέτοια ευκολία? Μα θα μας τρελάνεις? Και πώς μπορώ εγώ να του αλλάξω χρώμα και να το κάνω πράσινο ανοιχτό ή ροζ? Πώς μπορώ να το κάνω πιο όμορφο?
Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το αγνοείς έλπίζοντας πως κάποια μέρα θα βαρεθεί και θα φύγει... Ή έστω να φέρεις εσύ με τη θέληση σου, ένα άλλο πλασματάκι μέσα σου και να είστε δύο εναντίον ενός ώστε να χάσει και να φύγει... Τώρα τι πλασματάκι θέλεις, αποφάσισέ το εσύ...
 Το δικό μου είναι μια νεράιδα με λευκό φορεματάκι και λουλούδια στα μαλλιά την λένε Υπομονή και το αγαπημένο της βιβλίο, που το κουβαλάει πάντα μαζί της και το διαβάζει όπου και αν βρίσκεται, μιλάει για την πολυβραβευμένη μητέρα της, την Αισιοδοξία... 
  Ελπίζω πολύ σύντομα να έρθει και να ζήσει μέσα μου....
Μέχρι τότε κουράγιο.........!



Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Δώσε σημασία....

   ...Στα απλά καθημερινά πράγματα που μπορούν να σε κάνουν χαρούμενο!! Και είναι πάρα πολλά...
   Μια ηλιόλουστη μέρα, ένα γλυκό αυθόρμητο μήνυμα απο τον σύντροφό σου, μια αγκαλιά από τους αγαπημένους σου ανθρώπους, ένα "όλα θα πάνε καλά" στις δύσκολες στιγμές, το λοξό μικρό χαμογελάκι του αδερφού σου, οι ουρίτσες των σκυλιών σου που πάνε πέρα δώθε καθε φορά που μπαίνεις σπίτι, τα φιλιά που σου δίνουν τα ανήψια σου μαζί με ένα αθώο και ψευδό "θ'αγαπώ!", οι στιγμές που σου τηλεφωνούν οι φίλες σου για να σου πουν και την πιο μικρή λεπτομέρεια από ένα συνταρακτικό γεγονός (τα περισσοτερα γεγονότα τυγχάνει να είναι συνταρακτικά!!), ένα ζεστό σπιτικό φαγητό από τα χεράκια της μανούλας, η ατάκα "πρόσεξε" απ'το στόμα του μπαμπά ακόμα και αν πηγαίνεις μέχρι την αποθήκη του σπιτιού σου, είναι ικανά να σε χαροποιήσουν! 
   Και μπορώ να σκεφτώ κι άλλα... Ένα τραγούδι που μπαίνει ξαφνικά στο ραδιόφωνο και σου θυμίζει τόσα πολλά, 2-3 καραφάκια ρακόμελο με την τρελοπαρέα σου στο στέκι, ένα καινούργιο σκουφάκι για τα χιόνια ακόμα και αν ξέρεις πως μπορεί να μην καταφέρεις να πας και φέτος, οι φωτογραφίες που έχεις στα συρτάρια σου και κάθε φορά που ψάχνεις κάτι κάποια θα εμφανιστεί μπροστά σου και θα θυμηθείς μια όμορφη στιγμή, τα ατελείωτα γέλια και οι χαζομάρες που κάνεις με τους φίλους σου, οι κωδικοποιημένες λέξεις που βρίσκεις ανα καιρούς με τις φίλες σου, ένα ζεστό μπανάκι στο τέλος της ημέρας, η μυρωδιά των αγαπημένων σου ανθρώπων, το όμορφο κρεβατάκι σου την ώρα που νυστάζεις, η μυρωδιά της θάλασσας το καλοκαίρι, το φως των κεριών και η γεύση του αγαπημένου σου κρασιού, μια σοκολάτα τις δύσκολες μέρες του μήνα, οι αγαπημένες σου τηλεοπτικές σειρές που έχεις αποθηκευμένες στον σκληρό σου και νιώθεις σαν την Drew Barrymore στο "Κάθε φορά, πρώτη φορά" γιατί όσες φορές και να τις έχεις δει πάντα είναι σαν την πρώτη φορά, ένα καινούργιο κούρεμα στα μαλλιά σου, το νευρικό γέλιο που αν σε πιάσει δεν σταματάει (και συνήθως σε πιάνει τις πιο περίεργες στιγμές!!), ο κολλητός σου που στα φανάρια πάνω στο scooter προσπαθεί τραγουδώντας να βγάλει κορώνες αλλά συνειδητοποιεί πως πάλι ήταν φάλτσο και εσύ δεν μπορείς να σταματήσεις να γελάς (Θυμιούλη σε ευχαριστώ για την έμπνευση!) και τόσα άλλα πράγματα που υπάρχουν και θα υπάρξουν στη ζωή σου στο μέλλον, είναι ικανά να σε κάνουν να νιώθεις τόση χαρά.....!!!
   Όλοι μας πολλές φορές τα ξεχνάμε νομίζω όμως πως αξίζουν να τους δίνεις σημασία...
   Καλή χρονιά σε όλους με υγεία, αγάπη και χαρά...

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Δε βαριέσαι...........?!!!

   Βαριέμαι: Αισθάνομαι τεμπελιά, δεν έχω διάθεση να κάνω κάτι, δεν έχω όρεξη.
   Είναι η ετοιμολογία της λέξης αυτής, που πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε καθημερινά... Κάποιοι από εμάς μάλιστα τη χρησιμοποιούμε πολλές φορές μέσα στη μέρα! Κάπως έτσι αισθάνομαι κι εγώ. Βαριέμαι... Βαριέμαι να μιλήσω στο τηλέφωνο με κάποια φίλη, βαριέμαι να ασχοληθώ με κάποια από τις πολλές εργασίες που έχω για τη σχολή μου (και ως συνήθως θα τρέχω τελευταία στιγμη!), βαριέμαι να δω τηλεόραση, βαριέμαι να διαβάσω το βιβλίο μου και γενικώς βαριέμαι!!! 
   Και το μυαλό μου αφαιρείται, και σκέφτομαι άσχετα πράγματα, κάνω ανούσιους και χαζούς συνειρμούς, κοιτάζω τον τοίχο που βρίσκεται απεναντί μου και κολλαώ για ένα-δυό λεπτά και μυαλό δεν βαζω.. Συνεχίζω να μην κάνω κάτι, να φυσάω, να ξεφυσάω και πάλι απ'την αρχή!! 
   Και η ώρα περνάει και το σώμα μου χαλαρώνει, όχι όμως όσο χρειάζεται για να αποφασίσω να βάλω τέλος στη βαρεμάρα μου, πηγαίνοντας για ύπνο!!!
   Και ανάβω κι ένα τσιγάρο και προσπαθώ να σχηματίσω κυκλάκια και μετά το παίρνω απόφαση να συρθώ μέχρι την κουζίνα, να γεμίσω με νερό το ποτήρι μου, παρόλο που βαριέμαι τόσο!!! Και δεν μου αρέσει που βαριέμαι αλλά δεν κάνω και κάτι να σταματήσω να βαριέμαι (η "αυτοκαταστροφή" με ακολουθεί συχνά!).
   Και ξαφνικά κάποια ερωτήματα μου έρχονται στο μυαλό και με βγάζουν απο τη βαρεμάρα μου...
"Τελικά στις μέρες μας είναι τόσο άσχημο να βαριόμαστε ή μήπως θεωρείται και πολυτέλεια?? Είναι κακό να αδειάζουμε το μυαλό μας απο συγκεκριμένες σκέψεις και προβλήματα, και όσο είμαστε αφηρημένοι να το "αναγκάζουμε" να χαλαρώσει? Είναι κακό να ξεχνάμε για λίγη ώρα το σώμα μας στον καναπέ ή στο κρεβάτι?"
Νομίζω πως βρήκα κάτι να μου απορροφήσει το μυαλό, κάτι να ασχοληθώ ώσπου να βαρεθώ ξανά... Και αν βαρεθώ ξανά, δεν βαριέσαι? Βαρεμάρα θα'ναι και θα περάσει... 

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Ουδείς Αναντικατάστατος.......?

   Σε αυτό τον κόσμο είμαστε όλοι διαφορετικοί! Ο καθένας μας έχει διαφορετικά στοιχεία στην προσωπικότητα του και είναι μοναδικός!!! Ναι, ναι, είσαι μοναδικός σου λέω!! Ποτέ δεν θα συναντήσεις γύρω σου κάποιον άνθρωπο ίδιο με σένα... Κι αυτό είναι μαγικό!! Είναι ένα από αυτά τα μυστήρια της ζωής που πολύ απολαμβάνω!!!
   Κάτι που όλοι μας έχουμε ακούσει είναι η ατάκα "Ουδείς αναντικατάστατος". Ποτέ δεν θα τη δεχτώ. Διαφωνώ ό,τι και να μου πεις. Έχω τόσους ανθρώπους γύρω μου που δεν θα γινόταν ποτέ να τους αντικαταστήσω! Είναι κομμάτια του εαυτού μου και όλοι τους έχουν βάλει μια πινελιά σε αυτό που είμαι σήμερα εγώ!
   Σκέψου το λίγο... Αν σκεφτείς τους ανθρώπους του κοντινού σου περιβάλλοντος και στη θέση τους βάλεις άλλους, θα καταλάβεις πως σίγουρα θα είχες τελείως διαφορετικά βιώματα και επιρροές... Άρα θα γινόσουν κι εσύ κάποιος άλλος.
   Προσωπικά δεν θα ήθελα να είμαι άλλη. Έχω τα προτερήματα αλλά και τα ελαττώματά μου, τις αδυναμίες μου, τις παραξενιές μου και τις ευαισθησίες μου. Σίγουρα προσπαθώ να δουλέψω με τον εαυτό μου και να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος αλλά ξέρω πως πάντα θα είμαι η Άνκα... Και θα είμαι μοναδική!!! Είναι τόσο όμορφο αυτο!!!
   Οι άνθρωποι που με εκτιμούν και με αγαπάνε, με αγαπάνε για τα μοναδικά στοιχεία του εαυτού μου. Το ίδιο κι εγώ... Οι άνθρωποι που σέβομαι, εκτιμώ και αγαπώ είναι όλοι τους διαφορετικοί και μοναδικοί! 
   Τους αγαπώ για τα καλά και τα στραβά τους, για τις απόψεις τους που συμφωνούν με τις δικές μου αλλά και γι'αυτές που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με τις δικές μου! 
   Και ό,τι και να μου λες εσύ, δεν γίνεται να τους αντικαταστήσω....!!!

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Without a penny in my pocket....

   Γιορτές....!!!
   Θέλω βόλτες, θέλω να βλέπω παντού λαμπάκια, στολισμένους δρόμους και μαγαζιά! Θέλω και φέτος τα υπέροχα μελομακάρονα της θείας μου και την μυρωδιά του κρύου καιρού που αρμόζει σε αυτή την εποχή!! Και δεν με νοιάζει αν ζούμε δύσκολες εποχές ή αν θα έρθουν χειρότερες.. Είμαι εδώ without a penny in my pocket αλλά είμαι αποφασισμένη να περάσω τέλεια και να χαρώ τις γιορτινές μέρες κρατώντας το Christmas Spirit ζωντανό!! Ahaaa!!
   Δεν θέλω μιζέρια, δεν χωράει η μιζέρια σε αυτές τις μέρες του χρόνου. Είναι πολύ λιγες και πρέπει να τις χαρούμε όσο περισσότερο γίνεται! 
   Κι αν εσύ που διαβάζεις τώρα αυτό το κείμενο, νιώθεις ότι κάνεις παρέα με τον Πάτο τελευταία, ("έχω πιάσει πάτο") παράτα τον και δες τα φιλαράκια σου έστω και without a penny in your pocket!!
   Ναι, ναι το ξέρω... Καμιά φορά συνηθίζουμε και κάνουμε καλή παρέα με τον Πάτο (όπως έχει πει και ένας τρελιάρης φίλος!) αλλά για την ώρα δεν χωράει στο κλίμα!! 
   Εξάλλου είμαι σίγουρη πως δεν του ταιριάζει καθόλου το χριστουγεννιάτικο κόκκινο σκουφί!!!!
   Κλείσε το pc σου και διασκέδασε......